انسان کامل از نگاه ابوسعید ابوالخیر

همواره یکی از دغدغه های اصلی بشر شناخت انسان بوده است. ادیان و مکتب های مختلف از زوایای گوناگونی به انسان کامل پرداخته اند و با ذکر ویژگی های متفاوت برای او کوشیدند نمونه ای از انسان کامل را ارایه دهند تا دیگران با پیرویازاو بتوانند با شکوفا ساختن استعدادهای خود راه های کمال را بپیماینداز ورای قرن های دراز سیمای شادمان و چهره ممتاز ابوسعید از میان افساهای کتاب اسرارالتوحید با شخصیتی والا و مستقل که در تاریخ تصوف در نوع خود یکتا و بیمانند است. بیش از هر چیز دیگر به چشم می خورد و بیانگر این حقیقت است که ابوسعید در زندگانی طولانی و سرشاراز بدایع خود زاهدی گوشه نشین و تاریک لذات دنیوی و گرفتار اندوه و رنج و به اصطلاح صوفیان دچار قبض نبوده بلکه پیر میهنه از همه سرخوشی های زندگی مادی به کمال بهره بر می گرفته است. از نظر ابوسعید زندگی چیز تحقیر کردنینیست زیرا از لطف و زیبایی آکنده است. طول مدت ریاضت و مجاهدت در سال های جوانی و گذشت و گریز ایام نیز قادر نبود ابوسعید را در سنین پیری به عالم درون حکیمان و صوفیان دیگر فراخواند. او واقع بینی بود که از عالم درون جز تیرگی و ابهام چیز دیگری نیافته بود.در اسرارالتوحید ابوسعید را جامع جمیع صفات جوانمردان و در صفات جود و سخا و کرایم اخلاق و ... مردی ممتاز می یابیم.

کلیدواژه ها:

ابوسعید ، انسان ، کامل