تحلیلی بر قابلیت پیاده مداری محدوده مرکزی شهر زنجان

وجود فضاهای پیاده مدار در مراکز شهری امری ضروری و به منزله راهی برای افزایش تعاملات بین شهروندان میباشد.برنامهریزی فعالیتهای پیاده مدار از ابزارهای مورد نیاز برای ارتقای قابلیت پیاده مداری فضاهای شهری محسوبمیگردد و وجود فعالیتهایی با قابلیت پیاده مداری بالا تضمینی برای مطلوبیت حضور در محدوده مرکزی شهر از بعد فعالیتی میباشد. هدف کلان پژوهش حاضر تحلیل قابلیت پیاده مداری محدوده مرکزی شهر زنجان از بعد فعالیتهایمستقر در آن میباشد تا از این طریق امکانی را برای پایش فعالیتی محدوده مذکور فراهم آورد. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی بوده و نوع تحقیق کاربردی است. روش جمعآوری اطلاعات با استفاده از مطالعات کتابخانهای و روشهایمیدانی بوده است. مشاهده، استفاده از پرسشنامه و مصاحبه با تعدادی از متخصصین امور شهری از روشهای میدانی مورد استفاده میباشند. تعداد نمونه آماری مورد بررسی جهت تکمیل پرسشنامه شامل 351 نفر از شهروندان زنجانی میگردد. تجزیه و تحلیل دادهها به صورت کیفی بوده همچنین با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP و باکمک نرمافزار Expert Choice انجام یافته است. نتایج پژوهش نشان میدهد فعالیتهای مستقر در محدوده مرکزی شهر زنجان از دو ضعف اساسی در قابلیت پیاده مداری خود رنج میبرند. ضعف اول شامل برخی از ویژگیهاینامناسب فعالیتهای مذکور میباشد و ضعف دوم شامل حلقه مفقودهای از سایر فعالیتهای عمدتا اختیاری میباشد که برای ارتقای قابلیت پیاده مداری محدوده مرکزی زنجان مورد نیاز میباشند.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، فضای شهری ، محدوده مرکزی ، شهر زنجان