بررسی اثر آموزش کیفیت زندگی درمانی بر بهبود تاب آوری زنان سرپرست خانوار شهرستان فلاورجان

پژوهش حا ضر به منظور برر سی اثر آموزش کیفیت زندگی درمانی بر بهبود تاب آوری زنان سرپرست خانوار شهر ستان فلاورجان انجام شد. این پژوهش آزمایشی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری عبارت بود از کل یه ز نان سرپرست خانوار شهرستان فلاورجان. نمونه این پژوهش شامل 40 زن سرپرست خانوار بود که بر اساس غربالگری اولیه تاب آوری انتخاب شدند و سپس به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه 90 دقیقه ای بسته کیفیت زندگی درمانی را دریافت کردند. ابزار پژوهش عبارت بود از، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (2003 .(هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون و پس آزمون در معرض ارزیابی قرار گرفتند. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی ( تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل کواریانس) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد تاب آوری به طور معناداری افزایش یافته است. طبق یافته های این پژوهش می توان گفت کیفیت زندگی درمانی برای بهبود تاب زنان سرپرست خانوار موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کیفیت زندگی درمانی ، زنان سرپرست خانوار