بررسی معیارهای ساماندهی فضای سبز شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر زابل)

فضای سبز بخشی از سیمای شهر را تشکیل می دهد. اهمیتفضاهای سبز در محیط شهری، تا آن حد است که به عنوان یکی ازشاخص های توسعه یافتگی جوامع مطرح است. ساماندهی نادرستفضاهای سبز شهری منجر به ایجاد ناهنجاری هایی از جمله: استفادهکم کاربران از فضاهای سبز ایجاد شده، آشفتگی در سیمای شهری،عدم تعاملات اجتماعی مناسب، مشکلات مدیریت و نگهداری، کاهشامنیت روانی و اجتماعی و غیره میشود. هدف این پژوهش، بررسیمعیارهای ساماندهی فضای سبز شهری با توجه به رویکرد توسعهپایدار است و به مطالعه شهر زابل می پردازد. پژوهش حاضر از لحاظهدف کاربردی- توسعه ای بوده و براساس ماهیت و روش توصیفی-تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات با استفاده از مطالعات کتابخانه ای(اسنادی) و میدانی (پیمایشی) می باشد. یافته های این پژوهش بیانگرآن است که فضای سبز شهری زابل از 8 / 49 % سازگاری کامل درماتریس سازگاری، 5 / 37 % مطلوبیت کامل در ماتریس مطلوبیت، 20 %کاملا متناسب در ماتریس ظرفیت و 43 % کاملا مناسب در ماتریسوابستگی است. در نهایت راهکارهایی، در راستای ساماندهی و حلمشکل فضای سبز در جهت توسعه پایدار شهری ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، توسعه پایدار ، معیارهای ساماندهی ، پارک ، کیفیت زندگی ، شهر زابل