اعمال مدیریت پایدار با تغذیه مصنوعی پساب های تصفیه شده

نفوذ دادن آبهای سطحی به داخل یک لایه نفوذ پذیر یا سفره آب را که لایه ای ناتراوا در زیر آن قرار گرفته باشد، تغذیه مصنوعی آب های زیر زمینی می نامند. تزریق پساب، علاوه بر حذف قسمت اعظمی از عوامل میکروبیولوژی، به عنوان یکی از بهترین و کم هزینه ترین روش های بالابردن میزان ذخیره آب های زیر زمینی و مدیریت بهینه منابع آب نیز مطرح می باشد.تغذیه مصنوعی به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم انجام می گردد و هر یک از این روش ها دارای شاریط خاصی است. هدف توسعه و مدیریت پایدار منابع آب، تامین صحیح نیازهای آبی نسل های حال و آینده است. این مهم با دو عامل طراحی جامع و مناسب سیستم ها یعنی بهینه سازی راندمان استفاده از آب و ایجاد تلاشی پیوسته به منظور حفاظت و تجدید اکوسیستم طبیعی تحقق می یابد. یکی از زیر شاخه های مدیریت پایدار، استفاده مجدد از پساب ها می باشد. بازیافت آب استفاده از فاضلاب تصفیه شده برای مصارف سودمند، از قبیل آبیاری کشاورزی و تغذیه منابع آب زیرزمینی است. این مقاله به بیان تغذیه مصنوعی به عنوان محدود کننده پیشروی آب شور به آب های زیرزمینی در خشکی ها می پردازد. همچنین به جنبه های اجرایی و بهداشتی تغذیه مصنوعی با فاضلاب تصفیه شده شهری پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، تغذیه مصنوعی ، پساب ، بازیافت آب ، پیشروی آب شور