بررسی کاربرد اصول معماری سنتی با رویکرد مفهوم گرایی در معماری بافت های سیستان

از دیدگاه سنتی، معماری هنر آفرینش است، آفرینشی زیبا که لازمه وجود حقیقی است نقش غنی و زیبای جامعه سنتی، نتیجه غنا و زیبایی تار و پود معنوی آن است که طرح ها و نقش های کلی را به هم پیوند می دهد .اصولمعنوی حاکم بر معماری سنتی ایران، ریشه های عمیقی در فرهنگ و اندیشه های این مرز و بوم داراست. بنابراین میتوان گفت اصول معماری ایران برگرفته از هویت و مفاهیم بومی است و به عنوان الگوی مفهوم گرا عناصر سنتی درآن تجلی گرفته است یک معمار سنتی علاوه بر ظاهر شایسته، به باطن و معنایی ارزشمند هم توجه دارد و روش های پیچیده و اصول قانونمندی برای طراحی و پدیدآوری فرم های فضایی داشتند هر کدام از اصول مفهوم خاصی را دریک بافت سنتی ایجاد می کند .بنابراین پژوهش فوق به بررسی اصول معماری سنتی بارویکرد مفهوم گرایی در بافتهایسیستان پرداخته است تا اصول معماری را در بافتهای سنتی ایران بیان کنیم یکی از جاذبه های سیستان،معماری و بهره گیری مثبت از فرایند چرخه طبیعت در ساخت بافتها سنتی است که به بهترین شکل در زندگی مردم نموددارد.ویژگی هایی که در معماری سنتی سیستان مشاهده می شود مطابق با اصول معماری سنتی بنا گردیده است، معماری سنتی دارای اصول پرهیز از بیهودگی، نیارش، خودبسندگی، دونگرایی می باشد که هر کدام از این موارد در بافتهای سنتی رعایت شده است که با توجه به مستندات میدانی و پژوهشی این اصول نمایان است. نتایج حاصل بیان کننده اصالت بافتهای سیستان از نظر معماری ؛ کالبدی مفهوم گرا در بخشهای مختلف بافتهای دارد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، اصول معماری سنتی ، مفهوم گرایی ، بافتهای سیستان