بررسی هرمنوتیکی معماری تاریخی ایران با توجه به مفهوم لوگوس

به اول باز گرداندن هر بنایی تاریخ و بررسی آن در زمان حال، هنگامی میسر خواهد شد که بستر اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی گذشته ی اثر درک شود در غیر این صورت اگر اثر قاب گرفته و بدون زمینه بررسی شود با حذف زمینه، کشف مفاهیم به درستی انجام نخواهد شد در این پژوهش دو دیدگاه مورد نظر دیدگاه الگویی معماری ایرانی فرامرز پارسی و دیگری اصول معماری ایرانی از دید محمد کریم پیرنیاست روش به کار رفته در این تحقیق از منظر منطق اجرا قیاسی است در این پژوهش ابتدا دو دیدگاه مذکور توضیح داده شده و سپس با توجه به مفهوم هرمنوتیک ولوگوس به قیاس آنها می پردازیم. روش پژوهش از نظر فرایند اجرا، کیفی و نوع هدف پژوهش توصیفی تطبیق می باشد سوال در این پژوهش این است که هرکدام از این دیدگاه های مذکور، معماری تاریخی ایران را چگونه بررسی می کنند آیا این دیدگاه ها هر دو با مقولات هرمنوتیک و لوگوس قابل بررسی هستند و قابلیت به اول بازگرداندن اثر را دارند نتیجه این که به بیان دیدگاه الگویی الگوی فضا، صفات فضا و عملکرد آن با هم در آمیخته است به عبارت دیگر این دیدگاه محتوایی است ولی دیدگاه اصول معماری تاریخی ایران به دسته بندی معماری گذشته با قایل شدن اصل می پردازد و این دسته بندی شکلی و کالبدی است پس دیدگاه الگویی به دلیل محتوایی بودن قابلیت تاویل دارد.

کلیدواژه ها:

اصول ، الگو ، تاویل ، لوگوس ، محتوا ، معماری تاریخی ایران