بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی هیجانی بر اجتناب از رفتار اجتماعی

مقدمه : طرحواره درمانی هیجانی، یک رویکرد درمانی فراشناختی است که اخیرا در فرمول بندی و درمان آسیب های روان شناختی مطرح شده است و به چگونگی مفهوم سازی، ادراک و راهبرد های پاسخ-دهی افراد به عواطف خود می پردازد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر این شیوه درمانی بر اجتناب از رفتار اجتماعی در دانشجویان دختر مبتلا به این اختلال در دانشگاه لرستان بود.مواد و روش کار: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. شرکت کنندگان، شامل 20 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه لرستان که به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 10 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های دو گروه، به پرسشنامه اجتناب شناختی رفتاری پاسخ دادند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایشی در 9 جلسه یک و نیم ساعته درمان گروهی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی شرکت کردند.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که درمان طرحواره های هیجانی به طور معنا داری باعث کاهش اجتناب از رفتار اجتماعی) پی کوچکتر از 0/02) در مرحله پس آزمون شده است.بحث و نتیجه گیری: نتیجه پژوهش نشان می دهد که درمان طرحواره های هیجانی نه تنها در کاهش اجتناب از رفتار اجتماعی موثر است بلکه موجب کاهش سایر سبک های مقابله ای اجتناب می شود.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی هیجانی ، اجتناب از رفتار اجتماعی