جداسازی نیکل از آبهای زیرزمینی شیراز با استفاده از روش جداسازی به وسیله حباب های کف

در این تحقیق، جداسازی نیکل از آب با استفاده از روش جداسازی بهوسیله حبابهای کف مورد بررسی قرار گرفته است. از دودسیل سولفات سدیم(SDS) به عنوان یک ماده فعال سطحی مناسب استفاده شد و تاثیر پارامترهایی همچون دبی گاز، غلظت مادهی فعال سطحی، غلظت اولیه نیکل،pH و زمان بر میزان جداسازی نیکل مورد توجه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت مادهی فعال سطحی، میزان جداسازی نیکل نیزافزایش می یابد. میزان جداسازی نیکل در غلظتهای حدود 1 میلیگرم بر لیتر نیکل حدود 99 درصد به دست آمد ولی با افزایش غلظت نیکل درشرایط ثابت، این میزان رفته رفته کاهش یافت. برای تولید حباب درون محلول و حذف یون نیکل از داخل آن، از گاز ازت بهعنوان گاز حامل درآزمایشها استفاده شد و اثر دبی آن بر روی میزان درصد جداسازی نیکل مورد مطالعه قرار گرفت. شرایط بهینه برای جداسازی نیکل از آب در غلظت175 میلیگرم بر لیتر از SDS، غلظت 1 میلی گرم بر لیتر از یون نیکل، دبی 160 میلی لیتر بر دقیقه گاز ازت و pH برابر 6/5 به دست آمد که تحت این شرایط میزان درصد جداسازی نیکل به حدود 99/4 درصد رسید.

کلیدواژه ها:

جداسازی به وسیله حباب های کف ، حذف نیکل ، دودسیل سولفات سدیم (SDS) ، آبهای زیرزمینی شیراز