شدت هوادیدگی و بررسی شاخص های آن در خاک های توسعه یافته روی چند سنگ آذرین درشمال غرب ایران

این مطالعه جهت بررسی شاخص های هوادیدگی شیمیایی متفاوت و همچنین ارزیابی شدت هوادیدگی خاکرخ های توسعه یافته روی سنگ های آذرین بیرونی (هورنبلند آندزیت، پیروکسن آندزیت و داسیت) و درونی ( آلکالی گرانیت، گرانودیوریت، منزودیوریت، سینیت و پیروکسن دیوریت) در شمال غرب ایران انجام گردید. خاکرخ ها به روش استاندارد تشریح و نمونه های خاک و سنگ مادری جهت انجام آزمایشات فیزیکی و شیمیایی متفاوت برداشت شدند. غلظت کل عناصر اصلی با دستگاه ICP-OES و عناصر کمیاب V ،Zr و Y با دستگاه ICP-MS تعیین شد. ضرایب همبستگی بالا معنی داری بین شاخص های هوادیدگی شیمیایی WR و PWI ،PIA ،CIW ،CIA ،B/R ،B/A ،Ba با خصوصیات خاک (درصد رس، آهن پدوژنیک و جرم مخصوص ظاهری) مشاهده گردید. از بین شاخص های هوادیدگی شیمیایی متفاوت، شاخص هایی که نسبتی از گروهی از اکسیدهای متحرک به یک یا چند اکسید نامتحرک می باشند، جهت برآورد شدت هوادیدگی خاک های توسعه یافته روی سنگ های آذرین در این منطقه نیمه خشک مناسب می باشند. منحنی های مثلثی MFW و A-CN-K بیانگر تکامل و شدت هوادیدگی بیشتر خاک های توسعه یافته روی سنگ های آذرین بیرونی (هورنبلند آندزیت> پیروکسن آندزیت> داسیت) در مقایسه با سنگهای آذرین درونی (با شدت هوادیدگی تقریبا مشابه و در مرحله ابتدایی هوادیدگی می باشند. از بین هشت شاخص هوادیدگی شیمیایی که دارای ضرایب همبستگی بالا با خصوصیات خاک بودند دو شاخص Ba, CIA شدت هوادیدگی را مانند منحنی MFW پیش بینی کردند. به نظر میرسد که این دو شاخص بعد از شاخص W یا منحنی MFW مناسب ترین شاخص های هوادیدگی شیمیایی برای ارزیابی شدت هوادیدگی در مناطق نیمه خشک می باشند. در فرمول این دو شاخص از عناصر متحرک Na ،Ca و K به عنوان عناصر متحرک استفاده شده است، که این عناصر در ساختار فلدسپارها (کانی غالب در پوسته زمین) حضور دارند.

کلیدواژه ها:

هوادیدگی شیمیایی ، شاخص های هوادیدگی ، شدت هوادیدگی ، سنگ های آذرین