نگرشی به مدیریت اکوسیستمهای مناطق خشک با استفاده از پژوهشهای علمی

اکوسیستمهای خشک و نیمه خشک از بوم سازگانهای شکننده محسوب می‌شوند و هرگونه فشار بر این مناطق موجب بر هم خوردن تعادل اکولوژیکی و ایجاد ناپایداری در آن می‌شود و به تبع آن مشکلاتی نظیر تخریب خاک، حرکت شن‌های روان، زوال تنوع زیستی، افت کیفی و کمی آبخوانها، افزایش وقوع سیل، پر شدن سدها از رسوب، شور شدن و ماندابی شدن اراضی، مهاجرت و فقر را به دنبال دارد. لذا مدیریت این اکوسیستمها از حساسیت ویژه‌ای برخوردار است. تحقیقات و یافته‌های علمی می‌تواند در مدیریت این اکوسیستمها نقش عمده‌ای ایفا کند. تعاریف دانشمندان مختلف از مناطق خشک و شاخصهای گوناگون آب و هوایی و مطالعه بر مبنای آمایش سرزمین توام با بخشی‌نگری در این پژوهش بررسی شده است. هدف از این مقاله نگرشی به برخی از پژوهشهای علمی و ارائه راهکارهای عملی با استفاده از یافته‌های علمی در مدیریت اکوسیستمهای خشک ب تاکید در بخش مرتع می‌باشد.

کلیدواژه ها:

خشکی ، منابع طبیعی ، شاخص اقلیم ، بوم سازگان ، مرتع