اصول معماری درونزا در روستاهای محلات با هدف تکمیل چرخه مصرف سنگ ساختمانی

بی تردید بخشی از هویت مردمان امروز در آثارمعماری پیشینیان آنان نهفته است . ازاین رو، شناخت هویت اصیل هر جامعه از کنکاش در معماری قدیم آن قابل دستیابی است.بافت کالبدی روستاهای ایران ضمن برخورداری از ارزشهای معماری همانند سادگی و بی پیرایگی؛ دارای الگوهای بصری وزیبایی شناختی، انطباق با محیط طبیعی، هماهنگی با عملکرد زیستی و معیشتی، استفاده از مصالح بوم آورد و دانش بومی. احیا بناها و بافتهای باارزش روستایی در ارتباط مستقیم با زندگی ساکنان و عرصههای اجتماعی و اقتصادی روستا میباشد که سلسله مراتبی زنجیرهای با هم دارند و هر دانه ارتباط مستقیمی با کل مجموعه برای تاکید بر ارزشهای مکانی از تمام وجوه و موجودیتها دارد .ساکنین روستاها به عنوان پلی بین رشد اقتصادی و توانمندهای روستا و حفاظت و بهرهبرداری بناها و بافتهای باارزش و مکانهای میراثی میباشند. به همین دلیل اجرای طرحهای بهسازی، باز زندهسازی که با در نظرگرفتن کالبد و بافت روستا در محدوده بافت باارزش روستا صورت میگیرد، جهت ارتباط بهتر مکانی بین ساکنین و توسعهی صنعت گردشگری ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

معماری درونزا ، روستاهای محلات ، سنگ