مدلسازی مطلوبیت زیستگاه گونه قوچ و میش اوریال Ovis vignei بااستفاده از روش ماکزیمم آنتروپی در شرق ایران

قوچ و میش اوریال از راسته زوج سمان و در رده حفاظتی آسیب پذیر می باشد و از طعمه های موردعلاقه پلنگ ایرانی است. مناطق کوهستانی و تپه ماهوره ای شرق ایران از مهمترین زیستگاه های این گونه به شمار می روند اما امروزه به علت تغییرات کاربری اراضی و از بین رفتن زیستگاه ها و همچنین شکار بیرویه این گونه تعداد آنها در اغلب نقاط کاهش چشمگیری داشته است لذا حفظ و نگهداری از این گونه بایستی در دستورکار برنامه ریزان و مدیران حیات وحش قرارگیرد. این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر بر توزیع و حضور گونه ی قوچ و میش اوریال و تعیین زیستگاه های مطلوب آن در شرق ایران با استفاده از روش MaxEnt انجام شده است. 15 متغیر زیستگاهی برای مدلسازی زیستگاه این گونه در سطح سه استان خراسان شمالی، رضوی و جنوبی مورد بررسی قرار گرفت و متغیرهای ارتفاع از سطح دریا، فاصله از مناطق حفاظت شده ، فاصله از اراضی کشاورزی دیم عنوان مهمترین عوامل موثر در توزیع این گونه شناخته شد.

کلیدواژه ها:

مدلسازی زیستگاه ، بیشینه آنتروپی ، قوچ و میش ، Maxent