آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی و بهزیستی فاعلی معلولین

هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی و بهزیستی فاعلی معلولین می باشد.در همین راستا یک نمونه 40 نفری از معلولین شهرستان جاجرم (استان خراسان شمالی) که تحت پوشش سازمان بهزیستیبودند با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و تعیین شدند. میزان بهزیستی فاعلی نمونه باپرسشنامه آکسفورد (بهزیستی فاعلییکی از مقیاس های آزمون آکسفورد می باشد) و پرسشنامه مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و کوپر اسمیت اندازه گیریشد.پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است، که تعداد 40 نفر از آزمودنی ها کهنمرات پایین تری از دو آزمون خودکارآمدی و بهزیستی فاعلی کسب کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب و در قالب دو گروهآزمایش و کنترل تقسیم شدند و متغیر مستقل آموزش مهارت های مثبت اندیشی به مدت 8 جلسه 1:30 ساعته بر روی گروه آزمایش صورت گرفت.یک هفته پس از پایان آموزش مجددا پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید . نتایج آزمون با استفادهاز تحلیل کوواریانس مورد آنالیز بررسی قرار گرفت و نشان داد آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی و بهزیستیفاعلی معلولین معنا دار می باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت مثبت اندیشی ، خودکارآمدی ، بهزیستی فاعلی ، معلولین