تاثیر اسانس و عصاره آویشن شیرازی بر صفات کیفی و کمی گوجه فرنگی Lycopersicon esculentum M در زمان انبارداری

استفاده از اسانس و عصاره های گیاهی به عنوان ایده ای جدید در کاهش ضایعات پس از برداشت و افزایش عمر انبارمانی محصولات باغبانی و کنترل آلودگی قارچی در کشاورزی توسعه یافته مطرح میباشد. در همین راستا، در این پژوهش، اثر اسانس و عصاره آویشن بر خواص کیفی و کمی گوجه فرنگی در شرایط انبار ارزیابی شد. این پژوهش در دو آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملا0 تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. در آزمایش اول تیمارها شامل غلظت های مختلف اسانس آویشن (صفر، 250 و 500 میلیگرم در لیتر) و در آزمایش دوم، غلظت های عصاره آویشن (صفر، 1 و 2 درصد) بود. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد، کاربرد اسانس آویشن با غلظت 500 میلی گرم در لیتر باعث کند شدن روند کاهش وزن میوه و همچنین حفظ سفتی بافت میوه شد و شاخص طعم میوه را کاهش داد. همچنین استفاده از غلظت 1 و 2 درصد عصاره آویشن منجر به حفظ سفتی بافت میوه شد و غلظت 2 درصد عصاره آویشن درصد کاهش وزن میوه را کندتر کرد. همچنین کاربرد عصاره باعث کاهش شاخص طعم میوه شد. بر اساس آزمون t کاربرد عصاره و اسانس تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشتند. بنابراین جهت حفظ کیفیت و بازارپسندی میوه کاربرد غلظتهای پایین عصاره آویشن توصیه میگردد.

کلیدواژه ها:

گوجه فرنگی ، پس از برداشت ، اسانس ، عصاره ، آویشن شیرازی