بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و کمی و کیفی کنجد در شرایط کمبود آب

این آزمایش به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و کمی و کیفی کنجد در شرایط کمبود آب در سال زراعی 1394 در منطقه سیستان به صورت آزمایش کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به انجام گرفت. تیمارهای این آزمایش عبارت بودند از تیمار اول (A) ،شامل دوره کمبود آب که به ترتیب: )1 a =تیمار شاهد عدم تنش کمبود آب )آبیاری کامل(، 2 a =قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی ، 3a = قطع کامل آبیاری در مرحله تشکیل غلاف دهی(، تیمار دوم (B) ،شامل چهار سطح کود بیولوژیک که در مرحله آماده سازی مزرعه به خاک آزمایش اضافه شد، که شامل:) 1b = تیمار شاهد، عدم استفاده از کود های بیولوژیکی، 2b = مصرف کود )گاوی( پوسیده به مقدار 30 تن در هکتار، 3b = مصرف ورمی کمپوست به مقدار 10 تن در هکتار، 4b= مصرف کود )گاوی( پوسیده به مقدار 20 تن در هکتار+ 100% نیتروژن معدنی(، بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر کمبود آب و مصرف کود بیولوژیک به عملکرد دانه و اجزای عملکرد و دیگر صفات از لحاظ آماری معنی دار بوده. بطوریکه مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد دانه و درصد روغن در تیمار آبیاری کامل با میانگین 9 / 1221 کیلوگرم در هکتار 1 / 53 درصد و تیمار قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی با میانگین 3 / 1111 کیلوگرم در هکتار و 8 / 51 درصد بدست آمده. در بین کودهای بیولوژیکی نیز بالاترین و کمترین عملکرد دانه و درصد روغن به ترتیب به تیمارهای کود ورمی کمپوست به مقدار 10 تن در هکتار و تیمار شاهد عدم استفاده از کود های بیولوژیکی با میانگین 8 / 1366 کیلوگرم در هکتار و 4 / 53 درصد و با میانگین 5 / 981 کیلوگرم در هکتار و 1 / 51 درصد بدست آمده

کلیدواژه ها:

کنجد ، کمبود آب ، ورمی کمپوست ، کود گاوی ، درصد روغن