بررسی بکارگیری مصالح هوشمند ساختمان در معماری و شهرسازی پایدار

فناوری نانو موج چهارم انقلاب صنعتی، پدیده ای عظیم می باشد که در تمامی گرایشات علمی راه یافته است تا جایی که در یک دهه ی آینده برتری فرایندها، وابسته به این تحول خواهد بود. از جمله دستاوردهای فراوان این فناوری کاربرد آن در تولید، انتقال، مصرف و ذخیره سازی انرژی با کارایی بالاست که تحول شگرف را در این زمینه ایجاد می کند. تکنولوژی در قرن گذشته در هر چه ریزتر کردن دانه های بزرگ تر پیشرفت چشم گیری داشت، اما تکنولوژی نو در قرن حاضر مسیر عکس را طی می کند یعنی مواد فوق ریز را باید ترکیب کرد تا دانه های بزرگ تر و کارآمد به وجود آورد؛ درست همان روشی که در طبیعت برای تولید کردن حاکم است. مجموعه های طبیعی، ترکیبی از دانه های فوق ریز قابل تشخیص با خواص مشابه و یا متفاوت با اندازه هایی در حدود نانو است. هدف نهایی از بررسی مواد در مقیاس نانو، یافتن طبقه جدیدی از مصالح ساختمانی با عملکرد بالا می باشد، که آن ها را می توان به عنوان موادی چند منظوره به شمار آورد، خاصیتی که پدیده ها در عصر حاضر ناچار به تمایل به آن برای بقا می باشند.فکر مواد هوشمند نزدیک به یک دهه است که ذهن بشر را به خود جلب کرده است. مواد هوشمند قادرند به محیط اطراف خود پاسخ دهند و با آن سازگار شوند. سیر پیشرفت مصالح ساختمانی به سمت مصالح چند منظوره و مصالح هوشمند حرکت کرده و در نهایت به مصالح فازی (Fuzzy) منتج می گردد. وجود مصالح و سیستم های سازه ای هوشمند در پیشرفت ایده کنترل هوشمند ساختمان نقش اساسی داشته است. این مصالح می توانند سبب بهبود روش های طراحی و ساخت و ساز ساختمان ها شوند. در نگرش طراحی ساختمان های پایدار، اغلب از چنین مصالح پر بازدهی استفاده می شود، چرا که این مواد ماهیتی سازگارتر با محیط زیست داشته و سبب افزایش عمر مفید ساختمان می شوند.

کلیدواژه ها:

فناوری نانو ، ساختمان هوشمند ، مصالح هوشمند ، صرفه جویی در مصرف انرژی ، معماری پایدار