بررسی دیوار صوتی بزرگراه چمران

سازمان بهداشت جهانی آلودگی صوتی در شهرهای بزرگ را به عنوان سومین نوع آلودگی خطرناک و از آلودگی هوا و آب و معرفی می کند ( World health organization.1999). در حال حاضر کنترل آلودگی های صوتی به یکی از دغدغه های مسیولین برنامه ریزی شهری و نیز سازمان حفاظت محیط زیست تبدیل شده است. کلان شهرها مانند تهران به دلیل ظرفیت بالای حمل و نقل و احداث بزرگ راه ها و توف ترافیک به عنوان اولویت های کنترل صوتی به حساب می آیند. همان طور که مشخص است در این شهرها به دلیل تراکم بالای جمعیت، افراد بیشتری در معرض صدا قرار می گیرند و احداث ساختمان ها در فاصله چند متری از حاشیه بزرگ راه ها ناگزیر است (عباسی و همکاران 1٬394). با طراحی و نصب مانع صوتی به شکل صحیح می توان کاهش 10 تا 15 دسی بلی در آلودگی صوتی محیط را ایجاد نمود و تراز معادل آلودگی صوتی را به حداکثر 55 دسی بلی در روز و حداکثر 45 دسی بلی در شب تا چه استاندارد کشور برای مناطق مسکونی می باشد نزدیک نمود. این درحالی است که یک مانع آکوستیکی با ارتفاع مناسب می بایست حداقل پنج دسی بلی تراز معادل آلودگی صوتی را کاهش دهد ( Shima et al.,1996). بنابراین می بایست موانع صوتی علاوه بر امکان سنجی منطقه جهت احداث موانع صوتی، شبیه سازی و مدل سازی پیش از نفت پس از نصب نیز مورد ارزیابی قرار بگیرند و نتیجه و نقش نصب آن مشخص شود به دلیل اینکه در صورت عدم احراز حد نهایی کاهش پنج دسی بلی تراز معادل آلودگی صوتی، نصب مانع با توجه به بودجه صرف شده فاقد توجیه منطقی می باشد و می بایست نسبت به تغییرات ضروری اقدام نمود از تکرار اشتباهات رخداد در بخش های طراحی، نصب یا کارایی آکوستیکی در سایر طرح های مشابه جلوگیری نمود. در این پژوهش دیوار صوتی بزرگ راه چمران را مورد بررسی قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

دیوار صوتی ، آلودگی صوتی ، بزرگراه چمران