تحلیل تطبیقی عنصر مبارزه و جانبازی در ادبیات دفاع مقدس ایران و ادبیات پایداری فلسطین: (سید حسن حسینی، قیصر امین پور و سمیح القاسم)

ایران به دلیل موقعیت تاریخی و استراتژیک در منطقه خاورمیانه، همیشه در خطر یورش مهاجمان قرار داشته است. تاریخ فلسطین نیز گواه رنج مردمی است که قربانی زیاده خواهی صهیونیسم شدند. هر انسان آزادی خواه و عدالت مداری میداند، محرومیت ها، شکست ها و حوادث ناگواری که ده ها سال بر ملت فلسطین تحمیل می شود نتیجه اشغالگری اسراییل و توطیه های استکبار بر علیه جهان اسلام است؛ بنابراین در راستای مقابله با این حجم از دسیسه و تجاوز، اندیشه مبارزه با دشمن به عنوان نگرشی غالب بر فرهنگ سیاسی و ادبی ایران و فلسطین سایه افکنده است، به همین دلیل پژوهش حاضر بر آن است با رویکرد تطبیقی به تحلیل عنصر مبارزه و جانبازی در اشعار سید حسن حسینی ، قیصر امین پور و سمیح القاسم بپردازد و از این رهگذر به مطالعه و ارزیابی ادبیات پایداری دو سرزمین اقدام کند. یافته های پژوهش نشان میدهد هر سه شاعر در بحث مبارزه با دشمن به ستایش رزمندگان پرداخته اند، رجزهای حماسی سروده اند، از عاشورا به عنوان الگوی مبارزه با دشمن یاد کرده اند و پایداری در برابر دشمن را ضروری دانسته و به تبلیغ آن همت گماردهاند. حضرت امام(ره) نقطه اتکای رزمندگان ایران در جنگ با صدام است، این در حالی است که قاسم از رهبران سازش کار فلسطینی ناامید و بیزار است.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، شعر دفاع مقدس ، شعر پایداری فلسطین ، مبارزه ، جانبازی ، دشمن