بررسی و تحلیل کارکردهای تهییج و ترغیب در شعر انقلاب با تکیه بر اشعار سیدحسن حسینی و سپیده کاشانی

یکی از کارکردهای مهم و اصلی شعر، جنبه برانگیزانندگی و تهییجی آن است. وقتی مضمون ها و مولفه های اخلاقی و نظایر آن در قالب شعر ریخته میشود، تاثیر به مراتب بیشتری بر روی مخاطب خواهد داشت. در طول تاریخ برای بسیاری از شاعران، شعر یک ابزار و وسیله در راستای نیل به خواسته های گونه گون به حساب می آمده، به گونه ای که برخی می کوشیده اند از شعر برای تعلیم آموزه های دینی و عرفانی و... استفاده کنند. در دوران مشروطه و نیز سال های قبل و بعد از انقلاب، شعر سیاسی با اهداف تهییج و ترغیب مخاطب به ظلم ستیزی و قیام در برابر ظالمان، نسبت به دوره های پیشین تا حدود زیادی پررنگتر می شود. این مقاله میکوشد مولفه های تهییج و ترغیب را در اشعار سیدحسن حسینی و سپیده کاشانی که به قصد برانگیختن مخاطب به قیام و نیز مقابله با ظلم و ستم سروده شده، تحلیل و بررسی نماید

کلیدواژه ها:

شعر تهییجی ، شعر انقلاب ، سید حسن حسینی ، سپیده کاشانی