معماری اکوتک،همزیستی تکنولوژی، محیط و انسان

در معماری اکوتک ، تکنولوژی در مقابل طبیعت قرار ندارد بلکه در کنار و به موازات طبیعت برای بهره برداری هر چه بیشتر ازامکانات محیطی و تامین آسایش انسان و پایداری بنا جای دارد. معماران این سبک برای بازنمایی گویاتر اندیشه های خود،همواره در کنار نقشه ها ، مقطعی از بنا را ارائه می کنند که در آن نحوه بکارگیری عناصری جهت همسازی بیشتر با محیط به کمک تجهیزاتی همچون بازشو های هوشمند وکانالهای تهویه هوا ، سلولهای خورشیدی ، گلخانه ها ، جداره های هوشمند وتبادل کننده های حرارتی به نمایش در می آید.معماران اکوتک جداره های بنا را به مثابه پوست دوم انسان در نظر می گیرندومعتقدند این پوسته باید به گونه ای هوشمند طراحی گردد که همچون لایه های پوست بدن در مقابل تغییرات رطوبتی و حرارتی عکس العمل نشان دهد.با بکارگیری تدابیر اندیشمندانه معماران بزرگ، هر روز گامی فراتر در جهت دستیابی به ساختمانهای پایدارو سازگار با محیط برداشته می شود.در این مقاله سعی می شود با بررسی آثاری برجسته از معماری اکوتک به بیان ویزگیهای آن پرداخته شود.