تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک بر مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک بر مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم بود. جامعه آماری این پژوهش را 45 کودک اویستم چهار تا 12 سال تحت درمان در مرکز اوتیسم اصفهان تشکیل می دادند که 37 نفر از آن ها معیار ورود به مطالعه را داشتند. از این تعداد، با استفاده از روش تصادفی 24 نفر انتخاب و به صورت همگن و مساوی براساس پیش آزمون مهارت حرکتی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های حرکتی کودکان، از ابزار اندازه گیری مجموعه آزمون های ارزیابی حرکتی برای کودکان استفاده شد. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربی تحت تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک قرار گرفتند.، تمرینات به مدت 24 هفته طی دو روز در هفته در جلسات 45 دقیقه ای برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم اجرا شد. سپس از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. برای مقایسه گروه ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. تفاوت دو گروه در مهارت های توپی، مهارت های تعادلی و مجموع مهارت های حرکتی معنادار بود، اما در خرده مقیاس چالاکی دستی، تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. با توجه به نتایج می توان اظهار کرد تمرینات پایه ژیمناستیک می تواند باعث بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم شود.

کلیدواژه ها:

اختلال اوتیسم ، تمرینات پایه ژیمناستیک ، مهارت های حرکتی ، مجموعه آزمون ارزیابی حرکتی برای کودکان