فیلم، واقعیت و وهم گرایى

نویسنده با یک رویکرد تحلیلى به بحث آشنا و قدیمى موجود در فلسفه هنر مى پردازد. رابطه سینما به عنوان یک رسانه هنرى با واقعیت چیست وى در ابتداى کار به انجام یکسرى تمایزها در این بحث مى پردازد. تمایز بین واقع گرایى و وهم گرایى. بین وهم گرایى ادراکى و وهم گرایى شناختى. در ادامه وى با معرفى سه روایت یا نظریه کلان در تاریخ نظریه فیلم به قضاوت درباره این سه و رابطه آنها با واقع گرایى در سینما مى پردازد. هر چند وى خود متوجه این امر هست که در دام یک نظریه پردازى جدید و کامل نیفتد. وى در جایى متذکر مى شود که وظیفه استدلال آوردن و نظریه پردازى بر عهده کسانى است که این رسانه را رسان هاى وهمى دانسته اند. و در ادامه با قبول این مسیله که برخى مفاهیم اساسى سینما از جمله مفهوم حرکت و زمان مفاهیمى هستند که از جنس مفاهیم وابسته به مخاطب مى باشند، لیکن با کمک گرفتن از فلسفه تحلیلى و یافته هایى در علوم شناختى تاکید دارد که صرف اینوابستگى به واکنش و فهم مخاطب فیلم، دلیلى بر وهمى شدن سینما نمى باشد. در نتیجه گیرى آخر مقاله نیز نوع نگاه وى به مفهوم حرکت با سنت فلسفى فاصله اساسى مى گیرد.

کلیدواژه ها:

واقع گرایى ، وهم گرایى ، بازنمایى ، واقع گرایى ادراکى ، واق ع گرایى شناختى ، حرکت ، زمان