تحلیل روابط بینامتنی مثنوی ولدنامه، رساله سپهسالار و مناقب العارفین بر پایه نظریه ژرار ژنت
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 394
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LTG-1-2_005
تاریخ نمایه سازی: 23 آبان 1397
چکیده مقاله:
براساس رویکرد بینامتنیت، هیچ متنی خودبسنده نیست و هر متن در آن واحد، هم بینامتنی از متون پیشین و هم بینامتنی برای متون پسین خواهد بود. در این جستار به بررسی مناسبات بینامتنی در سه اثر مثنوی ولدنامه سلطانولد، رساله فریدونبناحمد سپهسالار و مناقب العارفین شمسالدین افلاکی بر پایه نظریه ژرار ژنت پرداخته شد. این پژوهش نشان میدهد که رساله سپهسالار و مناقب العارفین در ساختار و محتوای حکایتها به اشکال صریح، غیر صریح و ضمنی متاثر از ولدنامهاند. در این میان، اگرچه مناقب العارفین در مقایسه با رساله سپهسالار از حیث محتوایی شاخ و برگ بیشتری پیدا میکند و با مطالب غیرواقعی و افسانهای آمیخته میشود اما از جهت داستان پردازی و ادبی، جایگاه رفیع تری می یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزاد بالو
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران
بتول مهدوی
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران
هاجر آق
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران