بررسی ژنتیکی جمعیت های غان با استفاده از نشانگر های مولکولی

در حال حاضر پراکنش محدود درخت توس در ایران باعث شده است که این درخت به عنوان یک گونه در معرض خطر انقراض محسوب شود. هدف از این مطالعه بررسی ژنتیکی این گونه در چهار رویشگاه اصلی آن در ایران (سیاه مرز کوه، سنگنده، شهرستانک و مارمیشو) میباشد. در این مطالعه از 13 نشانگر ریزماهواره برای مطالعه تنوع ژنتیکی استفاده شد. میانگین شاخص شانون در لوکوس های SSR در این مطالعه 1.25 محاسبه شد که از 0.92 در مارکر L5.5 تا 1.64 در مارکر L2.7 تغییر کرد. مقایسه شاخص های تنوع بین جمعیت ها نشان داد که کمترین مقدار تعداد الل موثر، شاخص شانون و هتروزیگوسی مورد انتظار متعلق به جمعیت شهرستانک بود. میانگین شاخص تثبیت (FST) در این مطالعه 0/32 بود که نشان دهنده تمایز ژنتیکی بین جمعیت های مورد مطالعه است. زیادبود هتروزیگوسی در دو جمعیت شهرستانک و مارمیشو مشاهده شد، که میتواند نشان دهنده وجود تنگنای ژنتیکی باشد

کلیدواژه ها:

توس ، آلل های موثر ، تنگنای ژنتیکی