تغییر اقلیم و تاثیر آن در تصمیم گیری های مدیریت منطقه ساحلی استان هرمزگان

افزایش سطح آب دریاها یکی از اثرات مستقیم و موردپذیرش تغییر اقلیم است (Doyle et al.,2015) و تقریبا تمام سواحل در سراسر جهان تا انتهای قرن 21، از افزایش سطح آب دریاها متاثر خواهند شد (Cazenave et al.,2013)، با توجه به این که 10 درصد از جمعیت جهان در سواحل با ارتفاع کمتر از 10 متر بالای سطح آب دریاها زندگی می کنند (McGranahan et al., 2007) و بسیاری از جمعیت ساکن در این مناطق برای معیشت و رفاه خود به طور مستقیم متکی به ساحل می باشند (Nicholls et al., 2007)، همچنین اکوسیستم های مناطق ساحلی سطوح بالای تنوع زیستی را حمایت می کند و دامنه وسیعی از عملکردهای اکوسیستم، کالا و خدمات را فراهم می آورد (Hadwen et al., 2015)، اثرات ناسازگار افزایش سطح آب دریاها به عنوان یک تهدید اصلی تغییر اقلیم برای پایداری اکوسیستم های ساحلی و دارایی میلیون ها انسان محسوب می شوند (McGranahan et al., 2007). اما، مطابق با گزارش نهایی IPCC هنوز می توان اقداماتی را برای متوقف کردن بدترین اثرات به عمل آورد (IPCC,2015) شناسایی مناطق ساحلی آسیب پذیر در برابر افزایش سطح آب دریا و تدوین راهکارهای مناسب برای مقابله با اثرات زیان بار آن، از روش هایی است که می تواند برای کاهش پیامدهای تغییرات اقلیمی در مناطق ساحلی به کار گرفته شود (IPCC, 2014a) توافق نامه پاریس (COP21) نیز که در چارچوب کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد تدوین گردیده است، بر تقویت توانایی مقابله و سازگاری با پیامدهای تغییرات اقلیمی و به ویژه حمایت از کشورهای در حال توسعه در زمینه سازگاری تاکید دارد (UN, 2015) و ایران نیز از کشورهای امضاکننده این توافق نامه است.

کلیدواژه ها:

منطقه ساحلی ، تغییر اقلیم ، بالا آمدن سطح آب دریا ، مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ، استان هرمزگان