پست مدرنیسم و آزادی (بررسی تاثیر نسبی گرایی پست مدرن بر امکان گسترش آزادی)

یکی از مهم ترین شاخصه های شناخت پست مدرنیسم، نسبی گرایی است. نسبی گرایی و باور به غیرمطلق بودن یک پدیده را می توان از دو جنبه مورد بررسی قرار داد: جنبه منفی و جنبه مثبت. پست مدرنیسم به عنوان یکی از واپسین جریان های تاریخ اندیشه انسان، بر اصل نسبی گرایی استوار است و پدیده های اجتماعی را از چشم اندازی نسبی بررسی می کند. پدیده هایی همچون قدرت، اخلاق، فرهنگ، سوژه و ...، همواره در معنایی پست مدرن مفهومی نسبی و تکه تکه شده دارند. مفهوم آزادی نیز از این قاعده مستثنی نیست. به باور نویسندگان، نسبی گرایی پست مدرن در عرصه های گوناگون حیات اجتماعی انسان بیرون از جنبه های منفی و یا مثبتی که می توان برای آن شناخت، توانسته است به نیل بیشتر به آزادی دامن بزند. در واقع، پست مدرنیسم با تمرکز بر گفتمان های گوناگون اجتماعی و تاکید بر امور بینامتنی، راه را برای سلطه گفتمانی یگانه یا گونه ای ایدیولوژی یگانه در جامعه می بندد؛ برآیند چنین دیدگاهی، هموار کردن بیشتر مسیر نیل به آزادی برای انسان است. در این پژوهش داده ها با استفاده از روش اسنادی گردآوری شده است و تحلیل داده های پژوهش نیز با استفاده از روش تحلیل گفتمان انجام شده است. همچنین، چارچوب نظری این پژوهش را نظریه های مکتب انتقادی و پست مدرنیسم شکل داده است.

کلیدواژه ها:

آزادی ، پست مدرنیسم ، نسبی گرایی