بهسازی لرزه ای بناهای تاریخی مطالعه موردی قسمتی از میدان نقش جهان اصفهان

کشور ایران در یکی از فعالترین مناطق جهان از نظر لرزه خیزی قرار گرفته است.در سالهای اخیر به طور متوسط هر پنج سال یک زمین لرزه شدید در نقطه ای از کشور اتفاق می افتد که باعث خسارات زیادی به آثار تاریخی می شود. امروزه با افزایش سطح اطلاعات و دانش مهندسی اقدامات زیادی نسبت به بهسازی مقاوم سازی این آثاردر دنیا صورت گرفته است. امامتاسفانه، ما در کشور نتوانسته ایم مانند کشورهای پیشرفته مانند ایتالیا و یا ژاپن که ازآثارتاریخی چندانی هم برخوردا نیستند به موفقیت های خوبی در امر مقاوم سازی این آثار دست یابیم .مهمترین نکته در خصوص بررسی رفتار لرزه ای ساختمانها، مدلسازی طرح می باشد.در صورت مدل سازی صحیح می توان رفتار سازه را به راحتی آنالیزه کرده و نقاط ضعف سازه را در اثر وارد شدن نیروهای زلزله طرح مشخص نمود و در مرحله بهسازی با تقویت سازه اصلی ویا استفاده از مصالح نوین آن را مقاوم سازی کرد.اما در خصوص بناهای تاریخی و ویژگیهای خاص آنها از جمله محدودیت های مربوط به روشهای مرمت ،تغییرات ایجاد شده در سازه در طول زمان (نظیر زلزله، نشست خاک، تغییر شکلهای دایمی ،وجود ترک ها)عدم توانایی در تحمل نیروهای کششی توسط مصالح بنایی و ترد بودن این مصالح، روشهای مقاوم سازی و تحلیل دقیق نیروهای داخلی این بناهارا پیچیده و مشکل می سازد

کلیدواژه ها:

مصالح نوین ، بهسازی ، مقاوم سازی ، رفتار لرزه ای