بررسی تاثیر گونادوتروپین کوریونی انسان Hcg بر بقای آبستنی در مادیان

مقدمه: جذب رویان در اوایل دوره آبستنی در مادیان یکی از مشکلات اقتصادی جدی صنعت اسب می باشد. در اکثر نقاط دنیا دامپزشکان برای جلوگیری از مرگ رویان، درمان روزانه با پروژسترون را به مدت طولانی تجویز می کنند. این درمان بسیار پرهزینه و زمان بر است. جسم زرد اولیه تنها منبع پروژسترون تا 40 روز اول آبستنی می باشد و هرگونه اختلال در آن موجب از دست دادن رویان می شود. گونادوتروپین کوریونی توانایی القای تخمک گذاری در مرحله دی استروس چرخه فحلی را دارد که به نوبه خود منجر به افزایش تولید و ترشح پروژسترون از طریق تشکیل اجسام زرد ثانویه می شود؛ مرحله دی استروس مشابه اوایل دوره آبستنی است. hCG با اعمال خاصیت لوتیوتروپیک خود و تقویت جسم زرد می تواند منجر به افزایش پروژسترون گردد. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر گونادوتروپین کوریونی انسان hCG بر بقای آبستنی در اوایل این دوره در مادیان می باشد. مواد و روش کار: تعداد 10 راس مادیان نژاد دوخون به طور تصادفی به دو گروه درمان و شاهد تقسیم شدند. گروه درمان در روز هشت بعد از تلقیح مصنوعی با 3000 واحد بین المللی hCG درمان شدند. وضعیت تخمدان ها و کیسه آمنیون در دو گروه از روز تلقیح تا روز 19 ، به وسیله دستگاه سونوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: تفاوت معناداری بین نرخ آبستنی، اندازه جسم زرد و کیسه آمنیون بین دو گروه مشاهده نشد P> 0.05 نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از hCG برای افزایش نرخ آبستنی در مادیان تاثیر مثبتی ندارد.

کلیدواژه ها:

نرخ آبستنی ، هورمون کوریونی انسان Hcg ، مادیان