فناوری نانو و تحقق معماری پایدار

معماری پایدار که با مفاهیمی همچون معماری اکولوژیکی ، معماری سبز و معماری زیست محیطی مطرح می شود به معماری سازگار با محیط زیست اشاره دارد که برای ادامه حیات خود در زمین به آن نیازمندیم. از آنجا که معماری ابزار کارا و توانمندی برای تامین آسایش انسان و کمک به بقای وی محسوب می شود می توان گفت معماری پایدار بازگوکننده این حقیقت است که می بایست با بهره گیری مناسب از منابع طبیعی در دسترس به خلق آنچه نیاز داریم بپردازیم . امروزه مدیریت تولید آلاینده ها و کنترل آلودگی های ایجاد شده توسط انسان، کاهش مصرف انرژی و استفاده از منابع تجدیدپذیر انرژی از مهمترین چالش های زندگی بشر در محیط زیست محدود زمین است. با رشد علم و فناوری و توسعه فناوری های جدید همچون بکارگیری فناوری نانو، تلاش انسان برای بکارگیری این مواد در جهت برطرف کردن تهدیدهای محیط زیست زندگی انسان همراه بوده است. عملکرد این فناوری جدید با بکارگیری محصولات و مصالح نوین ساختمان در بخش های گوناگون از قبیل: ساخت و انتقال و فعالیت های کاهش یا حذف محصولات زیان آور در حین تولید، تصفیه و اصلاح مواد آلاینده محیط زیست، آن را به ابزار مناسبی برای معماری پایدار و بکارگیری در ساخت مسکن در جهت توسعه مسکن و ساختمان های با انرژی صفر و ساختمان های سبز تبدیل کرده است که با تلفیقی متخصصانه از مدیریت و مهندسی منابع و مصالح میسر می شود.

کلیدواژه ها:

فناوری نانو ، معماری پایدار ، مصالح با فناوری نانو ، ساختمانهای با انرژی صفر ، ساختمان های پایدار