کاربرد سلول های بنیادین مزانشیمی در مهندسی بافت غضروف

استیوآرتریت، شایع ترین نوع بیماری مفصلی است که مراقبت های پزشکی و هزینه های اقتصادی و اجتماعی آن، سالانه هزینه هنگفتی را به جامعه تحمیل می کند. این بیماری با درد مفصل و اختلال عملکرد شناخته می شود. با توجه به ماهیت بدون رگ و جمعیت سلولی محدود در غضروف طبیعی، این بافت پس از جراحت، واکنش ترمیمی ضعیفی را از خود نشان می دهد . به همین دلیل، تلاش های زیادی برای تولید غضروف مهندسی شده به عنوان یک روش درمانی بر پایه سلول، برای بازسازی غضروف مفصلی شده است. سلول های بنیادی مزانشیمی MSC ها به عنوان یک منبع سلولی برای مهندسی بافت غضروف در نظر گرفته شده اند. برخی از مزایای استفاده از MSC ها در مهندسی بافت غضروف عبارتند از: در دسترس بودن، قابلیت تکثیر مناسب در کشت سلولی و توانایی تمایز به رده های مختلف کندروسیت ها . با این حال تاکنون، مطالعات بسیار کمی با استفاده از MSC ها، به خواص ساختاری و عملکردی غضروف طبیعی دست یافته اند و روند دشوار تمایز یکنواخت سلول های بنیادین به سلول های موردنظر و حفظ فنوتیپ در طول کشت in vitro و بعد از کاشت در بدن in vivo را به نمایش گذاشتند. در این مقاله، به مرور نتایج به دست آمده در این ارتباط، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سلول های بنیادین ، تمایز غضروفی ، ترمیم بافت ، داربست ، فاکتور رشد ، نیروی مکانیکی