ارایه رویکردی نوین در تعیین حد خمیری خاک با استفاده از روش نفوذ مشخصه

از سالهای ابتدایی قرن بیستم که آرتور کاساگرانده به سفارش ترزاقی روشی برای تعیین حد خمیری پیشنهاد داد تا به امروز، روش تعیین حد خمیری، به عنوان یکی از ویژگی‌های مهم خاک‌ها، روش مرسوم تهیه فیتیله از خاک است. اما از نقطه نظر دقت علمی، روش مرسوم دارای خطاهایی است که گاه در برخی موارد استفاده از آن با سوالاتی همراه است. منابع متعدد خطای این روش محققان را بر آن داشته است تا گاه به فکر پیشنهاد روشی کلاسیک‌تر باشند که کمتر به خصوصیات سیستماتیک و مهارت کاربر وابسته باشد. در این تحقیق، با ایجاد اصلاحاتی در دستگاه ویکات استاندارد روشی جدید جهت تعیین حد خمیری خاک ارایه شده که در آن علاوه بر حذف معایب روش کاساگرانده، معایب روش‌های جدیدتر گزارش شده را نیز برطرف می‌نماید. دستگاه ویکات در استاندارد ASTM-D، جهت تعیین رطوبت روانی متعارف (غلظت نرمال) سیمان به کار برده می‌شود. متوسط خطای نتایج این روش نسبت به روش کاساگرانده 74/1 درصد است و مزیت آن نسبت به روش تهیه فیتیله، حذف خطای کاربر از روش انجام آزمایش می‌باشد.

کلیدواژه ها:

حد خمیری ، روش کاساگرانده ، نفوذ مشخصه