مروری بر آموزش ذهن آگاهی و عوامل موثر بر کاهش پرخاشگری و تکانشگری تاکیدی بر چالش ها و راهکارها

هدف پژوهش حاضر مروری بر آموزش ذهن آگاهی و عوامل موثر بر کاهش پرخاشگری و تکانشگری دانش آموزان می باشد. تحقیق حاضر به روش کتابخانه ایی و با کمک کتب، مقالات، نشریات و غیره صورت پذیرفته است. همچنین از نظر برخی متخصصین و صاحبنظران نیز استفاده شده است. با توجه به تحقیق صورت گرفته، عوامل موثر در بروز پرخاشگری شامل: ناکامی، محیط زندگی، تنبیه های والدین و مربیان، تایید رفتار پرخاشگرانه، تشویق رفتار پرخاشگرانه، عوامل فرهنگی، تماشای خشونت، تضاد در دستورات والدین، ناهماهنگی در روش تربیتی، گسستگی کانون خانواده، فشار روانی و استرس، مقابله با تهدیدهای جسمی و روانی، نیاز شخصی نوجوان و جوان برای کسب قدرت، هیجان طلبی بالا بسیاری موارد دیگر می باشد. همچنین پیامدهای خشم و پرخاشگری نیز شامل: آسیب های جسمی خشم و آسیب های فردی-اجتماعی خشم می باشد. با توجه به عواقب ناگوار پرخاشگری، باید از بروز آن جلوگیری کرد. البته باید توجه داشت که برای کنترل پرخاشگری نباید دست به تنبیه کودک پرخاشگر زد. بلکه هدایت مناسب تنبیه در شرایطی معین از سوی والدین، مربیان و پلیس می تواند منجربه اصلاح رفتار پرخاشگرانه شود و در این صورت است که تنبیه به شکل کنترل شده اعمال شود. اما به نظر می رسد بهترین روش برای کنترل پرخاشگری آن باشد که کودکان بیاموزند چگونه خشم خود را کنترل کنند و با توجه به رفتارهای اجتماعی دیگران به هدایت مطلوب کنش های خویش و اداره فرصت های وقوع پرخاشگری بپردازند. همچنین مداخله های مبتنی بر ذهنآگاهی در این زمینه شامل: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی، پیشگیری از عود مبتنی بر ذهنآگاهی، رفتار درمانی دیالکتیک، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می باشد که آموزشهای ذهن آگاهی میتواند از جمله راهکارهای اثربخش در کنترل پرخاشگری باشد.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، پرخاشگری ، تکانشگری ، پیامدهای ، راهکارها.