بررسی عملکرد انواع آرماتورهای پرمقاومت و معمولی در اتصالات میانی بتنی

ایران یکی از کشورهای است که در معرض خطر نسبی زلزله بالایی قرار دارد لذا لزوم مقاومت همه اجزای سازه ای در برابر بارهای جانبی امری طبیعی است و اتصالات نیز از این قضیه مستثنی نیستند. یکی از مشکلات اتصالات حجم زیاد آرماتورها در محدوده ناحیه اتصال می باشد که بتن ریزی را با مشکل مواجه می کند و باعث عملکرد نامناسب اتصالات می شود. میلگردهای پر مقاومت با پارامتر کشیدگی مناسب می تواند این مشکل را برطرف کند در این مقاله با استفاده از مدل سازی با نرم افزار المان محدود ABAQUS پارامترهای مقاومت، سختی، میزان جذب انرژی، شکل پذیری و ترک خوردگی در اتصالات میانی با انوا آرماتورهای معمولی و پر مقاومت مورد بررسی و مقایسه قرارگرفته است تغییر در نو آرماتور و افزایش تنش تسلیم آن با استفاده از آرماتورهای پرمقاومت، میزان جذب انرژی و مقاومت اتصال را افزایش داده است. این موضو به دلیل بالارفتن ظرفیت و تاب مصالح فولادی می باشد. با توجه به یکسان بودن مدول الاستیسیته و ضریب پواسون برای انوا فولادها، تغییر نو آرماتور و افزایش مقاومت آن تاثیری بر سختی الاستیک اتصال نخواهد داشت

کلیدواژه ها:

اتصال میانی ، فولاد پرمقاومت ، سختی ، جذب انرژی ، شکل پذیری