بررسی استفاده موضعی از عسل در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی

مقدمه: موکوزیت دهانی یکی از عوارض شایع در بیماران تحت شیمی درمانی است که موجب درد، ناراحتی و عفونت می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی استفاده موضعی از عسل در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی انجام گرفت. مواد و روشها:این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، روی 40 بیمار 14-1 ساله که تحت شیمی درمانی قرار داشتند، انجام شد. بیماران به چهار گروه مورد (دهانشویه عسل)، کنترل مثبت (دهانشویه کلرهگزیدین)، کنترل منفی (نرمال سالین) و مداخله (دهانشویه بابونه) به تعداد مساوی از نظر سن و جنس تقسیم شدند. در هر گروه پد گازی آغشته به دهانشویه مورد نظر به مخاط سطح گونه، کام و زبان مالیده شد. طی روزهای اول، هفتم و چهاردهم پس از شیمی درمانی، دهان کودکان از نظر وجود موکوزیت بر اساس معیار WHO مورد معاینه قرار می گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار  SPSS ، در سطح معنی داری 05/0 ، با استفاده از آزمون کروسکال - والیس و من ویتنی مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: میزان موکوزیت ایجاد شده در روز اول مورد بررسی در کلیه گروههای مورد بررسی صفر بود.  در روز هفتم نیز در کلیه گروهها به جز نرمال سالین (30 % در حد خفیف و 30 % در حد متوسط) صفر و در روز چهاردهم نیز در کلیه گروهها  به جز نرمال سالین (100% خفیف) صفر بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر، استفاده موضعی از عسل، می تواند به صورت مشابه با بابونه و کلرهگزیدین در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی موثر باشد.  

کلیدواژه ها:

موکوزیت دهانی ، عسل ، لوسمی