بررسی تاثیر خودتنظیمی و کنترل علمی ادراکی بر موفقیت تحصیلی دانشجویان در یادگیری های الکترونیکی (مجازی) و دستیابی به توسعه پایدار

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر خودتنظیمی و کنترل علمیادراکی بر موفقیت تحصیلی دانشجویان در یادگیری های الکترونیکی (مجازی) دانشگاه اصفهان و صنعتی اصفهان در راستای دستیابی به توسعه پایدار پرداخته است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، و از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، دانشجویان کارشناسی ارشد دوره مجاز دانشگاه اصفهان و صنعتی اصفهان در سال تحصیلی 96-95 می باشد که به طور تصادفی 100 نفر انتخاب شده و پرسشنامه های آنان مورد ارزیابی و تحلیل آماری قرار گرفته است، که معدل تحصیلی به عنوان عامل میزان موفقیت و پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. تحلیل آماری به کمک برنامه PLS انجام شده؛ ابزار سنجش، پرسشنامه های روا و پایای باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی MSLQ پینتریج و دیگروت 1990 و پرسشنامه کنترل علمی ادراکی پری 2001 (شامل: معیارهای فراشناختی، ساختارسازی تحصیلی، جستجوی کمک، مدیریت زمان، ثبات و پایداری در پیشرفت تحصیلی) با طیف 5 گزینه ای لیکرت بود. از بررسی نتایج پژوهش می توان دریافت که خودتنظیمی و راهبردهای آن، نقشاصلی و کنترل علمی ادراکی نقش میانجی دارند و استفاده از راهبردهای خودتنظیمی و کنترل علمی ادراکی نقش قوی در پیشرفت تحصیلی فراگیران و موفقیت در دوره های یادگیری الکترونیکی در راستای دستیابی به توسعه پایدار دارد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، کنترل علمی ادراکی ، موفقیت تحصیلی ، دوره های الکترونیکی (مجازی) ، توسعه پایدار