هرمنوتیک و تداوم اندیشه در اصل تاویل پذیری بر معماری (نمونه موردی باغ های ایرانی)

فرآیند فهم معماری به عواملی متعدد و پیچیده بستگی و همچنین روش های گوناگونی در مواجهه با آنوجود دارد. علم تاویل و هرمنوتیک یکی از روش های خوانش متن است که در دوران معاصر در زمینهی معماری نیز کاربردهای زیادی داشته است. این پژوهش سعی دارد با در نظر گرفتن برای ایرانی بهعنوان نمونه موردی و درک فلسفی آن، به این پرسش پاسخ دهد که آیا می توان برای تداوم حضور یکموضوع معماری در حوزه ی اندیشه در دوران های متفاوت زمانی بستری فلسفی قائل شد. که با توجه بهآن هدف پژوهش بررسی نقش علم فلسفه در درک جامع موضوعات هنری می باشد. بنابراین ابتدا باروش کتابخانه ای اطلاعات لازم جمع آوری شده و سپس به روش توصیفی-تحلیلی ویژگی های مولفههای مرتبط با موضوع مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که همواره در تفسیرهایمتفاوت نقاط مشترکی را می توان یافت و اگر تفسیر دور از مقصود اثر هنری باشد به نقد آن، مفسرانی بهموضوع خواهند پرداخت که این خود دلالت بر ایجاد چالش و تبدیل تاویل به دبل هرمنوتیک (تاویل برتاویل) خواهد کرد. و به باز تولید اندیشه در مورد موضوع خاص می انجامد.

کلیدواژه ها:

تاویل ، هرمنوتیک ، بای ایرانی ، تفسیر