طراحی مرکز آموزش هنرهای صنایع دستی (نمونه موردی: شهر زنجان)

هنر دارای جایگاه قطعی در فرهنگ ، و نقشی محوری در زندگی ما می باشد. نحوه ایجاد پیوند بین هنر و زندگی روزمره از طریق ایجاد فضایی معمارانه و توجه به رابطه گمشده بین مردم و هنر امکان پذیر است. در واقع هنر ایرانی هر هفت هنر مورد تایید جامعه جهانی را از گذشته های دور در برداشته و هنوز هم در گوشه و کنار ایران زمین، این هنرها وجود دارد. یکی از این هنرها، هنرهای دستی است که همواره در تک تک شهرهای ایران جایگاه ارزشمند فرهنگی و اجتماعی داشته است. در این میان مسائل دیگری نظیر عدم بازار مناسب و بازدهی مطلوب موجب گردیده که حتی در شهرهائی که روزگاری از نظر صنایع دستی غنی محسوب می شده اند، این صنایع رفته رفته به فراموشی سپرده شود. با توجه به مطالب فوق وجود مراکز آموزش و تولیدی این گونه صنایع در بسیاری از شهرهای ایران ضروری به نظر می رسد. خصوصا شهرهایی که نه تنها از لحاظ صنایع دستی و خصوصیات فرهنگی دارای پیشینه مساعدی هستند بلکه هم اکنون نیز به دلیل اهمیت و حاکمیت نسبی سنت ها در مناسبات اجتماعی و شئونات مختلف زندگی دارای پتانسیلی بیش از شهرهای دیگر هستند. هدف این تحقیق طراحی مرکز آموزش هنرهای صنایع دستی در شهر نجان است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی از نوع موردی شهر زنجان ) بوده و جمع آوری داده ها، به روش کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. در این پژوهش، از دو روش میدانی و کتابخانه ای اقدام به جمع آوری داده ها شده است. پس از تجزیه و تحلیل سایت، روند طراحی یک مرکز آموزش هنرهای دستی در این شهر با توجه به صنایع دستی موجود در شهر زنجان شرح داده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

هنرهای هفتگانه ، هنرهای دستی ، مرکز آموزش صنایع دستی ، زنجان