بررسی تاثیر و رابطه شاخص های نوآوری استراتژیک با بهره وری کارکنان (در یک موسسه صنعتی در اصفهان)

این پژوهش به بررسی رابطه بین نوآوری استراتژیک که یک مبحث جدید در رابطه با بهره وری در سازمان ها است با بهره وری کارکنان که عامل مهمی در پیشبرد هرچه بهتر این رویکرد و یک ضرورت برای سازمان ها است، پرداخته است. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد مطالعه را کارمندان و مدیران موسسه شهید زین الدین اصفهان تشکیل دادند. ابزار مورد استفاده برای سنجش میزان نوآوری استراتژیک، پرسشنامه نوآوری استراتژیک بود که در قالب لیکرت تنظیم شده بود. برای سنجش میزان بهره وری کارکنان نیز از پرسشنامه بهره وری کارکنان، تحت عنوان آچیو استفاده شد. در این تحقیق میزان همبستگی بین متغیرها آزمون شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کلمگروف- اسمیرنف استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که سطح معناداری (0/001> P) بدست آمده کوچک تر از سطح استاندارد 0/05 بوده که ضریب همبستگی بین نوآوری استراتژیک و بهره وری کارکنان 0/528 به دست آمد. همچنین ضریب همبستگی بین نوآوری ارزشی و بهره وری کارکنان 0/522 ، ضریب همبستگی ایجاد بازار جدید و بهره وری کارکنان 0/475 ، ضریب همبستگی بین نوآوری ورود به بازار و بهره وری کارکنان 0/475 و ضریب همبستگی بین شکستن رقابت و بهره وری کارکنان 0/230 به دست آمد. درنتیجه این تحقیق نشان داد که این مطالعه نشان داد بین نوآوری استراتژیک به همراه چهار مولفه آن و بهره وری کارکنان در موسسه رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، نوآوری استراتژیک ، بهره وری ، بهره وری کارکنان ، تفکر استراتژیک