بررسی رابطه بین توانمندسازی و سرمایه اجتماعی با اثربخشی سازمانی در بین کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

مقدمه: یک سازمان جهت رسیدن به اهداف سازمانی بایستی دارای اثربخشی مناسب باشد، توانمندسازی کارکنان و داشتن حس مهم بودن و سرمایه اجتماعی در آنها به نظر می تواند اثربخشی سازمان را تحت تاثیر قرار دهد، از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین توانمند سازی و سرمایه اجتماعی با اثربخشی سازمانی در بین کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند صورت گرفته است. روش پژوهش: این مطالعه به صورت مقطعی-تحلیلی بر روی 225 نفر از کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد، پرسشنامه اثربخشی سازمانی، پرسشنامه سرمایه اجتماعی و پرسشنامه توانمندسازی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss و از آزمون تحلیل رگرسیون، همبستگی پیرسون و مستقل استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج در افراد مورد بررسی 51 7/ 22 درصد توانمندی در سطح بالا، 4/ 4 درصد سرمایه اجتماعی در سطح بالا و 2/ 6 درصد اثربخشی سازمانی را در سطح بالا گزارش کردند و مابقی در سطح پایین یا متوسط در هر حیطه بودند. یافته ها نشان دادند که بین توانمند سازی کارکنان و سرمایه اجتماعی با اثربخشی سازمانی کارکنان رابطه وجود دارد ( p> 05 ). بر اساس نتایج، بین ابعاد سرمایه اجتماعی با اثربخشی سازمانی رابطه معنی داری وجود داشت ( p> 05 )، همچنین بین توانمندسازی و سرمایه اجتماعی با اثربخشی سازمانی بر اساس جنس تفاوت معنی داری وجود نداشت (p> 05). نتیجه گیری: سرمایه اجتماعی و اثربخشی سازمانی در بین کارکنان در سطح بالا نمی باشد ، از این رو توجه به کارکنان و حمایت از آ نها می تواند با افزایش سرمایه اجتماعی و در نتیجه اثربخشی سازمانی در بین کارکنان همراه شود . همچنین با توجه به نتایج و نقش توانمند سازی کارکنان در اثربخشی بهتر سازمان، پیشنهاد می گردد مدیران نسبت به توانمند سازی کارکنان اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، سرمایه اجتماعی ، اثربخشی سازمانی ، علوم پزشکی