توسعھ الکترودھای قابل استفاده در جوشکاری ساختمان با مقاومت مکانیکی مناسب در دمای آتش

در سال های اخیر به منظور کنترل حوادث ناشی از آتش سوزی های بزرگ، فولادهایی با ترکیب شیمیایی و ریزساختار اصلاح شده موسوم به فولادهای مقاوم به حریق توسعه یافتند. اما آنچه پس از تولید این فولادها مطرح شد استحکام اتصالات آن از جمله اتصالات جوشی بود. زیرا چنانچه یک سازه در دمای آتش از نقطه اتصال خود دچار تخریب شود عملا خواص بهبود یافته فولاد، تاثیر خود را از دست خواهد داد. برای حل این مشکل، توسعه الکترودهایی با استحکام مناسب در دمای بالا، با نام الکترودهای مقاوم به حریق مطرح شد. از آنجا که عناصری مانند مولیبدن و نیوبیوم باعث افزایش استحکام فولاد در دمای حریق می شود، برای ساخت الکترودهای مقاوم بهحریق این عناصر به همراه وانادیوم جهت افزایش استحکام و عنصر نیکل برای حفظ چقرمگی به پوشش الکترود E7016 اضافه شد. دلیل انتخاب الکترود قلیایی نسبت به الکترود روتیلی چقرمگی بهتر آن می باشد که در این میان الکترود E7016 دلیل بیشتر بودن میزان بازیسیته و به تبع بهتر بودن چقرمگی آن نسبت به الکترود E7018 برای این کار انتخاب شد. نتایج نشان داد که حضور نیکل اگرچه برای چقرمگی فلز جوش مفید است اما استحکام دما بالا را کاهش می دهد. در حضور نیکل بکارگیری عناصر مولیبدن، نیوبیوم و وانادیوم، در افزایش استحکام دما بالا تاثیر قابل ملاحظه ای نداشته است. در نهایت استحکام تسلیم مناسب 280MPa در کنار چقرمگی مناسب برای الکترود 7016Mo با 0/26% مولیبدن و بدون حضور نیکل، به عنوان بهترین خواص مکانیکی در دمای 600C بدست آمد.

کلیدواژه ها:

الکترود مقاوم به حریق ، استحکام دما بالا ، عناصر استحکام زا