بررسی تطبیقی کارکرد انفاس عیسی (ع) در شعر فارسی و عربی

پیامبران، امامان و اولیاء از جنبه های گوناگونی در ادبیات فارسی و عربی تجلی پیدا کرده اند، گاهی این حضور به خاطر اندیشه های دینی و مذهبی بوده است و ادیبان هر دو زبان، علاقه و ارادت خویش را در قالب مدح ها مرثیه های عاطفی بیان کرده اند و گاه نیز حضور آنها جنبه نمادین و سمبلیک دارد. بدین معنا که گاهی این شخصیت های دینی و مذهبی به خاطر نوع زندگی و رسالتی که بر عهده داشتند، نماد زهد، صبر، صلح، آرامش،جانبخشی و . . . بوده اند. حضرت عیسی مسیح (ع) یکی از پیامبران الهی است که در ادب فارسی و عربی جایگاه برجسته ای دارد و هر کدام از این ادیبان، به زاویه های مختلفی از شخصیت ایشان توجه کرده اند. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی، بازتاب انفاس عیسی مسیح (ع) را که یکی از جنبه های نمادین حضرت عیسی مسیح (ع) است، در پهنه ادب فارسی و عربی مقایسه کند و نشان دهد که رویکرد شاعران عرب وفارس در انعکاس انفاس عیسی (ع) چگونه است دستاوردهای پژوهش نشان می دهد که در قلمرو ادبی هر دو ملت، شاعران به گستردگی فروان از این تلمیح بهره برده اند و در سروده های آنان، انفاس روح بخش حضرت عیسی (ع) جان های نا امید انسان ها را زندگی دوباره می بخشد و با حضور خویش، نشاط، شور و عدالت را بر جهان حاکم می کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، شعر فارسی ، شعر عربی ، انفاس عیسی (ع)