بررسی شاهنامه فردوسی از منظر نظریه ی تنازع بقا داروین

بررسی شاهنامه ی فردوسی از منظر نظریه ی تنازع بقا و انتخاب طبیعی داروین می تواند بسیاری از ابهام ها و پیش داوری ها نسبت به افکار فردوسی بزرگ را حل کند. شاهنامه ی فردوسی بی شک یکی از مهمترین و بزرگترین آثار زبان فارسی و بزرگترین حماسه ی تاریخی ادبیات می باشد که بررسی آن از دیدگاه روانشناسی و به خصوص نظریه ی تنازع بقا و انتخاب طبیعی در این اثر بزرگ می تواند به شناخت هرچه بیشتر این اثر و همچنین افکار فردوسی بزرگ در شاهنامه کمک شایانی کند.این پژوهش گامی در جهت شناخت بخشی از ویژگی های روانی شاهنامه و نویسنده ی آن می باشد. در این تحقیق به سوالاتی مانند: آیا فردوسی کاملا با داروین در زمینه ی تنازع بقا موافق بوده است فردوسی از این موضوع با چه عنوانی یادکرده است شباهت و تفاوت نظریه ی داروین با نظر فردوسی در چیست در این پژوهش ابتدا بخشی از نظریه ی داروین که مقصود اصلی ما بود بیان شده است و پس از آن متناسب با هر بخش از نظریه، دیدگاه فردوسی در شاهنامه با آن مطابقت داده شده است و اشعاری مرتبط با هر موضوع نیز بیان شده است. موضوعات بررسیشده در این تحقیق شامل: انتخاب طبیعی، تکامل طبیعی، تنازع بقا و انواع آن، وظیفه ی هرکسی در قبال جهان، نمونه هایی از تنازع بقا مانند مرگ و تقدیر و قضا و همچنین موضوعات مرتبط با این نظریه در شاهنامه مانند جبر و اختیار در داستان رستم و سهراب و داستان ضحاک می باشد. بنا بر تحقیقاتی که انجام شد میتوان گفت فردوسی از تنازع بقا به نام جبر و اختیار و تقدیر و قضا یاد می کند و در بسیاری از موقعیت ها انسان را تسلیم قضا می داند ولی این بدان معنانیست که او کاملا جبرگرا باشد زیرابه اختیار انسان و عمل او در این جهان نیز معتقد می باشد.

کلیدواژه ها:

انتخاب طبیعی ، تنازع بقا ، داروین ، شاهنامه ، فردوسی