بررسی نقش عرصه همگانی در محیط مجموعه های مسکونی معاصر –نمونه مورد مطالعه محله ولی عصر(عج) و آی پی اس شیراز

در پی رشد روند شهر نشینی بعد از جنگ های جهانی، الگو و روند طراحی و ساخت مسکن تغییر کرده و به طبع لزوم تامین انبوه مسکن برای جمعیت کثیر شهرها، سبب کاهش کیفیت زندگی در محیط های شهری و بالاخص محیط های مسکونی شده است. در واقع طراحی های معاصر، به علت عدم توجه به نیازهای مادی و فرهنگی انسان ها و چشم پوشی از پیامدهای نامطلوب طراح ی های نادرست، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین شهر را با مشکلاتی روبه رو کرده اند . از جمله نیازهای فراموش شده انسانی در طراحی ها، نیاز به تعاملات اجتماعی است. پژوهش پیش رو سعی بر آن داشته تا با بررسی و مطالعه ادبیات موضوع و همچنین با بررسی های میدانی مروری بر مسئله فضای همگانی در مجموعه های مسکونی داشته باشد. در این جا پس از تبیین ابعاد مختلف اهمیت روابط اجتماعی آن را با فضای باز مرتبط کرده و در واقع از نظرگاه تعاملات اجتماعی به بایدها و نبایدها و کیفیت های فضای باز پرداخته شده است. در نهایت آن چه از پژوهش در این عرصه بر می آید نشان گر این است که به کارگیری الگوی مطلوب جهت ایجاد فضای باز در این مجموعه ها، که هم زمان امنیت، جذابیت و راحتی را برای کاربران تامین کنند، تاثیر زیادی در افزایش تعاملات اجتماعی و در نتیجه افزایش کیفیت های زندگی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

فضای جمعی ، تعاملات اجتماعی ، مجموعه مسکونی معاصر ، مسکن مطلوب