سنجش و ارزیابی سطوح برخورداری مناطق شهری کلانشهر *TOPSIS تهران با استفاده از تکنیک

یکی از مباحث عمده و اساسی در نظام برنامه ریزی جامع،مساله توسعه موزون و هماهنگ است که در قالب توسعه مناطق یک جامعه مطرح می گردد.بکارگیری معیارها و روشهای کمی به منظور سطح بندی سکونتگاهها در سیستم فضایی مناطق شهری از سویی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی و از سوی دیگر معیاری برای تلاش در زمینه کاهش و رفع نابرابری های موجود میان آنها می گردد. هدف این مقاله،سنجش و ارزیابی سطوح برخورداری مناطق22گانه کلانشهر تهران در جهت نزدیک شدن به عدالت اجتماعی،توسعه فضایی و دستیابی به میزان نابرابری های منطقه ای از لحاظ شاخص های مورد بررسی است.روش پژوهش توصیفی و تحلیلی می باشد. 42 متغیر انتخابی از طریق مدل آنتروپی شانون وزن دهی شده و از مدل کمیTOPSISبرای رتبه بندی استفاده گردید. در میان مناطق شهری کلانشهر تهران برخوردارترین منطقه به لحاظ توسعه یافتگی،منطقه 5 با ضریب اولویت 0.584و فروبرخوردارترین، منطقه 17 با ضریب اولویت0.256می باشد.

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی و فضایی ، سطوح برخورداری ، تکنیک TOPSIS ، مناطق 22گانه کلانشهر تهران