ارزیابی شاخص های مناسب سازی محیط های فضای شهری جهت استفاده معلولین (مطالعه موردی شهر زاهدان)

یکی از شاخص های برنامه ریزی های شهری طراحی برای معلولان در فضای شهری است. در گذشته بسیاری از مردم جهان بنا به علل روانی یا اختلالات جسمی دچار ناتوانی های گوناگون بوده اند که این افراد خواهان برخورداری از حقوق و مزایایی هستند، که دیگران نیز از آن برخوردارند. ولی متاسفانه اغلب آنان با موانع بسیاری که ساخته دست انسانهاست مواجه بوده و در نتیجه از شرکت فعال در زندگی روزمره محروم می باشند و این امر سبب بروز مشکلات روانی در آنان می شود. در کشور ما با وجود اینکه درصد قابل توجهی از جمعیت جامعه را افراد معلول تشکیل می دهند اما مساله توانبخشی معلولان که مناسب سازی محیط شهری نیز جزیی از آن محسوب می شود، بحثی جوان و در عین حال رو به رشد است. مناسب سازی اماکن و فضاهای شهری برای افراد معلول و کم توان جسمی، امری لازم بوده بدین منظور اجرای طرح های مناسب سازی مکان ها و محیط های شهری با هدف تحقق عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی و استفاده همه اقشار اجتماع به ویژه سالمندان و معلولان از امکانات شهری باید صورت گیرد. روش تحقیق دراین پژوهش توصیفی - تحلیلی و تهیه و گردآوری اطلاعات کتابخانه ای بوده است. لذا در این تحقیق به بررسی وضعیت فضاهای شهری مانند پارکها در شهر زاهدان جهت بهره مندی بیشتر و ارائه ساز وکار ارتقای صیانت بیشتر از حقوق ناتوانان، بهینه کردن وضعیت موجود پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، مبلمان شهری ، معلولین ، فضاهای شهری