در ضرورت تاریخی و نیاز انسانی توافق جامع رهبران ایران و اسراییل و توان افزایی در مسیر حل مشکلات فلسطین

یکی از عمده ترین مشکلات ایران و اسراییل، اختلافات جدی بر سر موضوع فلسطین است. به طوری که رهبران ایران معتقد هستند که تمامی سرزمین  اسراییل، متعلق به فلسطینی ها است و این کشور باید به حیات خود پایان دهد و کشوری به نام فلسطین و با حاکمیت فلسطینی ها در آن منطقه تشکیل گردد و صرفا یهودیان بومی در یک اقلیت قرار بگیرند و از طرف دیگر اسراییلی ها معتقدند که بنا به دلایل تاریخی، مذهبی و سیاسی و قدرت غلبه ی نظامی شان و رای سازمان ملل متحد بر آن منطقه، حق حاکمیت و حق سرزمینی و حق آب و خاک دارند و معتقدند که فلسطینی ها باید در قالب یک تشکیلات محدود خودگردانی و در قالب غیرنظامی و به شکل مسالمت آمیز در مناطق محدودی از خاک اسراییل حضور و حاکمیت داشته باشند و چشم داشتی به کل سرزمین اسراییل نداشته باشند و خشونت را علیه اسراییل به شکل کامل رها نمایند و با توجه به شعارهای اعلامی و اعمالی رهبران ایران مبنی بر محو اسراییل، کشور اسراییل با دیده ی تردید و ابهام و با نگرانی های جدی امنیتی در قبال برنامه های هسته ای و موشکی و پهپادی و تسلیحاتی ایران می نگرد و توسعه ی برنامه های نظامی و تسلیحاتی ایران را تهدیدی حیاتی و تهدیدی بالقوه و بالفعل در قبال خود می بینند و چنین به نظر می رسد که بنا به دلایل متفاوت و قابل استناد، ایران و اسراییل تضاد منافعی چه از لحاظ عقیدتی و ایدئولوژیکی و چه از لحاظ مذهبی و تاریخی و چه از جنبه های اجتماعی و فرهنگی با یکدیگر ندارند.


و دو کشور ایران و اسراییل و رهبران ارشد سیاسی و نظامی دو کشور و با توجه به یک ضرورت و نیاز تاریخی و انسانی، به راحتی می توانند وازنش و واگرایی در قبال یکدیگر را به کناری نهاده و از کانال های حقوقی و دیپلماتیک، به یک رویکرد مرضی الطرفین و مطلوب بین طرف های درگیر اسراییلی و فلسطینی و با حمایت و تشویق ایران دست بیابند و این که بتوان به راه عادلانه و توافق جویانه و میانه ای دسترسی یافت که هم ایران و هم طرف های اسراییلی و فلسطینی از آن احساس رضایت و برد مشترک داشته باشند و این رویه مستلزم ایجاد کانال های و بسترهای گفتگو، صورت بندی خواسته ها و بیان شفاف مطالبات، انجام چانه زنی و رسیدن به برخی اصول و ارزش های مشترک بین طرفین درگیر است و هرچه که توافق جامع و کامل رهبران ایران و اسراییل و فلسطین به تعویق بیفتد، شاهد تلفات انسانی گسترده تری چه از نظامیان و چه از غیرنظامیان خواهیم بود و به منابع و زیرساخت های بیشتری آسیب خواهد رسید و روند توسعه تا حدود زیادی متوقف خواهد گردید و اقتصاد سه طرف آسیب بیشتری خواهد دید و همه ی این ها در حالی است که دستیابی به یک توافق جامع و پایدار بین طرف های درگیر ایران و اسراییل و فلسطینی، بسیار کم هزینه تر، مطلوب تر و رضایت بخش تر است و دستاوردهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کم هزینه تر و مطلوب تری را در برخواهد داشت و به طرفین درگیر کمک می نماید که با اشراف و ابتکار بیشتری به مدیریت بحران و مدیریت منازعه دست یافته و به سمت آن حرکت نموده و به مسیرهای مطلوب تری از پذیرش دیگری و همزیستی مسالمت آمیز روی نمایند و خشونت مسلحانه و نفی دیگری را ترک نمایند.

نگارش: بنیامین صادقی (پژوهشگر صلح و حل و فصل منازعات و میانجیگری بین المللی)
31 اکتبر 2023