بررسی تاثیر پیرشدگی بر حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی

دلایل اصلی ایجاد خرابی در مخلوط های آسفالتی را می توان در دو دسته فاکتورهایی که به شرایط محیطی و شرایطی که به بارگذاری ارتباط دارند، دسته بندی کرد. پیرشدگی، که هم در حین ساخت روسازی آسفالتی و هم در عمر بهره برداری روسازی اتفاق میافتد، یکی از مهمترین عوامل محیطی است که در کاهش عمر مفید روسازی نقش دارد. شرایط آب و هوایی در نقاط مختلف نیز، تاثیر بسزایی بر کیفیت روسازیهای آسفالتی میگذارد. در این پژوهش به بررسی تاثیر پیرشدگی قیر بر حساسیت رطوبتی مخلوطهای آسفالتی پرداخته شدهاست. مصالحی که به منظور انجام آزمایش در این پژوهش استفاده شدهاست، دو نوع قیر با درجه نفوذهای متفاوت و دو نوع سنگدانه با عملکرد متفاوت در شرایط خشک و مرطوب بودهاست. از افزودنیهای ضدعریان شدگی 0/4) درصد وزن قیر افزودنی مایع وتفیکس و 1درصد وزن قیر نانوآهک هیدراته) برای ساخت نمونه های اصلاح شده استفاده شده است. به منظور بررسی و ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوطهای آسفالتی، از نسبت مدول برجهندگی در شرایط خشک و مرطوب در نمونه های کنترل، پیرشدگی کوتاه مدت و پیرشدگی بلندمدت استفاده شد . نتایج بهدست آمده از آزمایشها نشان داده است که پیرشدگی سبب سخت تر شدن مخلوط آسفالتی در حالت خشک و مرطوب میشود با این تفاوت که در حالت مرطوب سخت شدگی کمتر افزایش مییابد. این موضوع سبب کاهش نسبت مقاومت مرطوب به مقاومت خشک مخلوط آسفالتی میشود، که سبب ضعیف شدن مخلوط در شرایط مرطوب میباشد. تاثیر افزودنیها نیز در شرایط خشک تا حدودی به اصلاح مخلوط آسفالتی کمک میکند ولی در حالت مرطوب این تاثیر مشهودتر است.

کلیدواژه ها:

مخلوط آسفالتی گرم ، خرابی رطوبتی ، پیرشدگی ، مواد ضدعریان شدگی ، نسبت مقاومت کششی غیر مستقیم