مروری بر تحقیقات انجام شده بر روی مخلوط های آسفالتی حاوی الیاف طبیعی

امروزه استفاده از الیاف در مخلوط آسفالتی در حال افزایش است زیرا می تواند خواص مکانیکی روسازی آسفالتی رابهبود بخشیده و دوام و طول عمر آن را افزایش دهد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تحقیقات اخیر در مورد استفادهاز الیاف طبیعی در مخلوط آسفالتی و ارائه نمای کلی از اثرات آن بر خواص مکانیکی آسفالت میباشد. به همین منظوراستفاده از انواع مختلف الیاف طبیعی نظیر الیاف بامبو، نارگیل، جوت، سیسال و موز در مخلوط آسفالتی و تاثیر هریکبرخصوصیات مکانیکی مخلوط آسفالتی بررسی گردیده است. خواص مکانیکی ارزیابی شده عبارتند از ریزش قیر، مقاومتدر برابر خستگی، مقاومت در برابر ترک خوردگی و مقاومت در برابر شیارشدگی، مقاومت مارشال و روانی میباشد. نتایجاین پژوهش نشان داد که الیاف طبیعی مورد بررسی میتواند موجب بهبود ریزش قیر و مقاومت در برابر ترک خوردگی،کاهش شیارشدگی و افزایش مقاومت در برابر خستگی مخلوط آسفالتی گردد. با این حال، اثربخشی الیاف در بهبودخواص مکانیکی آسفالت تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند نوع، میزان این الیاف، ابعاد و قطر الیاف و همچنین نحوهاختلاط آن با قیر و مخلوط آسفالتی است. همچنین مطالعات و بررسی های بیشتر برای بهینه سازی میزان الیاف، اصلاحروشهای طرح اختلاط، توسعه مدلهای پیش بینی عملکرد دقیق و ارزیابی پیامدهای زیست محیطی و اقتصادی ضروریاست. با پرداختن به این شکافهای تحقیقاتی، میتوان درک و کاربرد مخلوط های آسفالتی تقویت شده با الیاف را پیشبرده و به روسازی های آسفالتی پایدارتر و بادوامتر در آینده منجر گردد.

کلیدواژه ها:

الیاف طبیعی ، خصوصیات مکانیکی ، روسازی آسفالتی ، ریزش قیر