ردپای رمانتیسم در اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی(م. سرشک)
محل انتشار: همایش ادبیات فارسی معاصر
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 493
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CPLC01_124
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
چکیده مقاله:
مکتب رمانتیسم، از گرایشهای مهم ادبی در جهان معاصر است که بسیاری از شاعران و ادیبان را به سوی خود فرا خوانده است. ادبیات معاصر فارسی نیز، از چنین اثرپذیری بیبهره نبوده است. محمدرضا شفیعی کدکنی متخلص به (م. سرشک)، سراینده معاصر ایرانی، از جمله شاعرانی است که اشعارش دارای لطیفترین درون مایهها و مفاهیم رمانتیکی است. بازگشت به دامن طبیعت و همنوایی با آن، روستا ستایی، رویکرد شدید عاطفی به معشوق، احساس غم و تنهایی و...، از بارزترین موارداشتراک در مضامین رمانتیکی است. گرایش به عاطفه و احساسات عمیق، همراه با نوعی اندوه و درد رمانتیکی در بیشتر اشعار شفیعی کدکنی دیده میشود. در این جستار، ضمن اشاره کوتاهی به پیشینه رمانتیسم در ایران، اصول کلی شعر رمانتیسم در اشعار شفیعی کدکنی بررسی و در هر مورد، همراه با تعریف هر یک از مولفههای رمانتیسم که در شعر شفیعی کدکنی نمود دارد، به تناسب، شواهدی از مجموعه اشعار او ذکر میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اصغر درگاهی پیرالوان
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
نازیلا یخدانساز
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز